WHAT

Τα τελευταία δύο χρόνια, το City Lit ESOL πειραματίζεται και παίζει με μια προσέγγιση ACT ESOL, κάτι που εισήχθη στον ευρύτερο κόσμο της ESOL στο Ηνωμένο Βασίλειο από το Serpentine Galleries Edgware Road Project, στο οποίο οι συμμετέχοντες καθηγητές του ESOL και του Implicated Theatre συνεργάστηκαν με μαθητές για να αναπτύξουν μια πιο πολιτική προσέγγιση ESOL στη διαδασκαλία της αγγλικής γλώσσας που συνδυάζει τη γλώσσα με έμφαση στην αντίσταση. Εμπνευσμένο από το έργο του Θέατρου και της Παιδαγωγικής των Καταπιεσμένων του Augusto Boal και του Paulo Freire, το έργο ενσωμάτωσε το θέατρο ως μετασχηματιστική δράση ενάντια στην καταπίεση και την αδικία και την «προβληματική εκπαίδευση» που ξεκινά από τις βιώσιμες εμπειρίες καταπίεσης των συμμετεχόντων, διερευνά λύσεις και πράξεις για να αλλάξει την κατάσταση. Πειραματίστηκε επίσης με μια ποικιλία θεατρικών παιχνιδιών και ασκήσεων με και χωρίς ομιλία. Μπορείτε να βρείτε περισσότερες λεπτομέρεις για το έργο εδώ  Σε αυτό το έργο Erasmus, το City Lit βασίστηκε κυρίως στην προσέγγιση Forum Theatre του ACT ESOL αλλά επίσης πειραματίστηκε με μερικά από τα θεατρικά παιχνίδια. Το Forum Theatre αναπτύχθηκε από τον Boal: οι συμμετέχοντες, σε αυτήν την περίπτωση, οι μαθητές του ESOL, εκτελούν μια κατάσταση που κάποιος από αυτούς είχε βιώσει ως καταπιεστική ή άδικη αλλά η οποία είτε επιλύθηκε είτε δεν ικανοποιήθηκε καθόλου. Ο στόχος της αναδημιουργίας είναι να δείξει το πρόβλημα αλλά όχι τη λύση. Απαραίτητο για τη διαδικασία είναι ότι το «Καταπιεσμένο» άτομο θέλει αλλαγή αλλά δεν ξέρει πώς να τη φέρει. Ο «Καταπιεστής», μπορεί να είναι αφεντικό, μέλος του κοινού, ακόμη και φίλος – αλλά είναι κάποιος που έχει κάνει κάτι δύσκολο και μη εποικοδομητικό για τους καταπιεσμένους. Η σκηνή μπορεί να περιλαμβάνει αρκετούς ηθοποιούς, αλλά οι θεατές δεν είναι παθητικοί – είναι επίσης ηθοποιοί. Σε αυτήν την περίπτωση, άλλοι ESOL μπαίνουν στην παράσταση σε συγκεκριμένους χρόνους εξερευνούν και δημιουργούν εναλλακτικές καταλήξεις στην ιστορία. Τέλος, υπάρχει ο Τζόκερ, ο ενεργοποιητής ή ο μεσολαβητής που διεξάγει ολόκληρη τη διαδικασία και στοχεύει να ενθαρρύνει την παιχνιώδη διάθεση, να προκαλέσει, να σκεφτεί έξω από το κουτί και να δημιουργήσει ένα ασφαλές πλαίσιο συγκράτησης για σύνθετη εξερεύνηση.

Η προσέγγισή μας ήταν λιγότερο πολιτική: εξακολουθούσαμε να συνεργαζόμαστε με μαθητές σε καταστάσεις που οι ίδιοι είχαν βιώσει ως δύσκολες, αλλά επικεντρώνονταν πιο ανοιχτά στον μετασχηματισμό αυτών των καταστάσεων γλωσσικά και πρακτικά ώστε οι μαθητές να μπορούν να μάθουν από τις επαναλήψεις της σκηνής και να αναπτύξουν τις ικανότητές τους για μελλοντικές παρόμοιες καταστάσεις. Παραδείγματα τέτοιων σκηνών περιελάμβαναν προβλήματα στη δουλειά με αφεντικά, αγενείς καταστάσεις ενώ ψωνίζουν και παρανοήσεις μεταξύ πελάτη και μπάρμαν>

WHY

Επιλέξαμε αυτήν την προσέγγιση ACT ESOL επειδή μας ενδιαφέρει να επικεντρωθούμε στην εμπειρία του παιχνιδιού ως μαθησιακή εμπειρία. Η «εμπειρία παιχνιδιού» όμως, ήταν μαθησιακή; Πώς δημιουργήθηκε μια εμπειρία παιχνιδιού; Η προσέγγιση ACT ESOL επηρέασε μια τέτοια εμπειρία; Ως εκ τούτου, μας ενδιέφερε λιγότερο να δημιουργήσουμε παιχνιδιάρικες στάσεις εκ μέρους του μαθητή-παίκτη απέναντι στη διαδικασία μάθησής τους παρά στη δημιουργία σεναρίων που απαιτούσαν παιχνίδι. Υπό αυτήν την έννοια, παρακολουθήσαμε τις περίφημες σκέψεις του παιχνιδιού του HG Gadamer στο Truth and Method, οι οποίες υποστηρίζουν την υπεροχή του παιχνιδιού πάνω από τη συνείδηση ​​των παικτών – ότι είναι το «παιχνίδι» και η κίνησή του που καθορίζουν το παιχνίδι και όχι τη στάση ή την κρίση των παικτών. Το παιχνίδι συμβαίνει είτε όταν  ένα άτομο ακολουθεί την κίνηση μιας μπάλας που κλωτσάει μπρος-πίσω σε έναν τοίχο είτε όταν δύο ομάδες συμμετέχουν σε ένα έντονα αγωνιστικό αθλητικό παιχνίδι. Μια τέτοια κίνηση περιλαμβάνει και απορροφά οι συμμετέχοντες έτσι ώστε η λήψη αποφάσεων και οι πράξεις τους να γίνουν καθήκοντα – τόσο επίμονα όσο και επικείμενα – του παιχνιδιού ή του παιχνιδιού. Έτσι, αν και το ίδιο το παιχνίδι μπορεί να είναι φορολογικό και εξαντλητικό, οι παίκτες βιώνουν την ευκολία του, όπως χωρίς πίεση και χωρίς το βάρος του ατόμου έναρξη – αυτό που μερικές φορές ονομάζεται «ροή». Μια τέτοια απορρόφηση, ακόμη και χαλάρωση, στο παιχνίδι δεν σημαίνει την απουσία κινδύνου. Το παιχνίδι απαιτεί τον κίνδυνο συνεχούς αποτυχίας, καθώς και τη δυνατότητα αποτροπής ή αντιστροφής αυτής της απώλειας. Πράγματι, ίσως όσο πιο ισορροπημένα είναι αυτά τα στοιχήματα – μεταξύ απώλειας και κέρδους, αποτυχίας και επιτυχίας – τόσο περισσότερο μετατρέπονται τα άτομα σε παίκτες του παιχνιδιού. Τέτοια πονταρίσματα είναι χαρακτηριστικά του ίδιου του παιχνιδιού, διακριτά σε χρόνο και χώρο από τον υπόλοιπο κόσμο. Όποια και αν είναι η επίδραση στον έξω κόσμο, η επιτυχία ή η αποτυχία μετράται μόνο από την άποψη του παιχνιδιού ή του ίδιου του παιχνιδιού. Οι συγκεκριμένοι κανόνες διαμορφώνουν και ορίζουν την κίνηση μέσα σε έναν ξεχωριστό χώρο – είτε ένα γήπεδο, ένα γήπεδο, ένα τραπέζι, μια συρμένη περιοχή – κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου με ξεχωριστή αρχή και τέλος.

REFLECTIONS

Η μέθοδος ACT ESOL χρησιμοποιήθηκε κυρίως με μαθητές ESOL σε επίπεδα Entry 2 (A2) και Entry3-Level 1 (B1-B2). Οι μαθητές αναγνώρισαν την ασυνήθιστη φύση της τάξης μόλις μετακινήσαμε τα τραπέζια και τις καρέκλες στη μία πλευρά της αίθουσας για να δημιουργήσουμε τον χώρο θεάτρου του Φόρουμ. Συνήθως ξεκινούσαμε με ένα παιχνίδι ρόλων για να δημιουργήσουμε εμπιστοσύνη μεταξύ των συμμαθητών. Ένας πλήρης κατάλογος εισαγωγικών παιχνιδιών, με παιδαγωγική και γλωσσική εξήγηση, υπάρχει στο φυλλάδιο Serpentine Galleries, ACT ESOL, Language, Resistance, Theatre (www.serpentinegalleries.org/learn), αλλά ιδιαίτερα δημοφιλή παιχνίδια στο City Lit είναι « Ακολουθήστε τον Ήχο “,” Κατοικήστε το διάστημα “και” Καθρέφτης”.   Στο Zip, Zap Boing, οι μαθητές στέκονται σε έναν κύκλο και δίνουν» ήχους ο ένας στον άλλο. Ο ήχος zip μεταφέρεται στον μαθητή (το Τζόκερ) στη μία πλευρά σας: την κοιτάτε, λέτε zip και χειροκρότημα. Στη συνέχεια κάνει το ίδιο με τη γείτονά της. Συνεχίζεται στον κύκλο χωρίς να μιλάει κανείς. Όταν οι μαθητές είναι σίγουροι για αυτό, το zap μπορεί να προστεθεί. Εδώ, ο Τζόκερ κοιτάζει κάποιον απέναντι, χειροκροτά και λέει «zap». (Αυτό δεν μπορεί να είναι στο άτομο δίπλα σας.) Τέλος, προστίθεται το boing. Αυτός ο ήχος ανταποκρίνεται στον αποστολέα ενός zip ή zap: κοιτάτε κάποιον και λέτε «boing» με μια κίνηση προς τα πάνω σαν να ωθείτε τον ήχο πίσω σε όποιον σας έχει στείλει το zip ή το zap. Καθώς οι μαθητές μαθαίνουν το παιχνίδι, μπορεί να επιταχυνθεί χρησιμοποιώντας zip, zap και boing μαζί. Σε μελλοντικά μαθήματα, άλλοι ήχοι, λέξεις ή φράσεις μπορούν να αντικατασταθούν από zip, zap και boing – για παράδειγμα, για να εξασκηθείτε στην προφορά. Οι μαθητές βρήκαν αυτό το παιχνίδι διασκεδαστικό και πολύ διαδραστικό. Μερικές φορές χρειάστηκαν λίγα βήματα για να λειτουργήσει ομαλά. Είναι καλή ιδέα να μην ξοδεύετε πάρα πολύ χρόνο σε κάθε παιχνίδι, ώστε οι μαθητές να ενδιαφέρονται και να ενθουσιάζονται. ΒΑΛΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ  Στο Κατοικήστε το διάστημα, όλοι οι μαθητές περπατούν γύρω από το δωμάτιο προς μία κατεύθυνση, εστιάζοντας στο πάτωμα και διατηρώντας ένα ομοιόμορφο διάστημα μεταξύ τους. Ο Τζόκερ φωνάζει «παγώστε» και οι μαθητές ελέγχουν τη θέση τους στο δωμάτιο και κινούνται αν είναι απαραίτητο για να διατηρήσουν σχετικά ομοιόμορφα κενά μεταξύ τους. Αυτό συνεχίζεται με παραλλαγές π.χ. Αργήσατε να ξυπνήσετε και πρέπει να ετοιμαστείτε και να πάτε στη δουλειά πολύ γρήγορα για μια σημαντική συνάντηση. Είναι ώρα αιχμής. ΠΗΓΑΙΝΩ! Πήγατε σε πάρτι χθες το βράδυ και επέστρεψες πολύ αργά. Έχετε κοιμηθεί μόνο 4 ώρες. ΠΗΓΑΙΝΩ! Ο Τζόκερ φωνάζει πάγωμα για να σταματήσει η κίνηση και να ελέγχει τα διαστήματα κάθε φορά. Υπάρχουν πολλές δυνατότητες με αυτό το παιχνίδι και οι μαθητές απόλαυσαν να περπατούν με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με τις οδηγίες που δίνονται.                      Ο καθρέφτης είναι ένα απλό παιχνίδι, αλλά απαιτεί συγκέντρωση. Οι μαθητές δουλεύουν σε ομάδες των 2. Κάθονται ο ένας απέναντι στον άλλο χωρίς να μιλούν. Ο μαθητής Α κινείται και ο μαθητής Β αντικατοπτρίζει ό,τι κάνει ο Α. Ο Τζόκερ φωνάζει «παγώστε» και οι ρόλοι ενναλάσονται. Στον τελευταίο γύρο του παιχνιδιού, δεν υπάρχει ηγέτης, με μαθητές να εργάζονται μαζί, να αντανακλούν ο ένας τον άλλον. Στις συνεδρίες στο City Lit, χρησιμοποιήσαμε γενικά περίπου δύο παιχνίδια ανά μάθημα πριν ξεκινήσουμε τις δραστηριότητες του Forum Theatre.                   <<Μόλις οι μαθητές ήταν χαλαροί, η ενότητα ACT ESOL μπορούσε να ξεκινήσει πλήρως. >> Ο δάσκαλος (Τζόκερ) τους έβαλε σε μικρές ομάδες των 3 ή 4. Στη συνέχεια, οι μαθητές ενθαρρύνθηκαν να σκεφτούν καταστάσεις που τους είχαν συμβεί στην καθημερινή ή επαγγελματική τους ζωή στην οποία κάποιος ήταν αγενής ή δύσκολος απέναντί ​​τους. Στη συνέχεια, ο καθένας συσχέτιζε την ιστορία του με τους άλλους στην ομάδα του. Ο Τζόκερ γυρνούσε ακούγοντας τις καταστάσεις και ενθάρρυνε κάθε ομάδα να επιλέξει μόνο μία από τις σκηνές για να παίξει στην υπόλοιπη τάξη. Έθετε επίσης βασικές ερωτήσεις σχετικά με το σενάριο για να ελέγξει ότι υπήρχε κάποια μορφή αντιπαράθεσης για να ήταν ευνοϊκό για το Forum Theatre. Η έλλειψη ενός επιχειρήματος ή μιας πολύ εύκολα επιλυμένης κατάστασης δεν θα ενθάρρυνε την παραγωγή λόγου των μαθητών ούτε θα προκαλούσε μια κατάσταση παιχνιδιού. ΒΑΛΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ;     Μόλις είχε επιλεγεί η σκηνή, ο πρωταγωνιστής συσχέτιζε το σενάριο με την υπόλοιπη ομάδα του / της και οι μαθητές αποφάσιζαν ποια μέρη θα έπαιζαν. Στη συνέχεια, κάθε ομάδα άρχιζε να κάνει πρόβες στα διαφορετικά σενάρια. Ο Τζόκερ συνέχιζε να μιλάει σε κάθε ομάδα, ελέγχοντας ότι όλοι συμμετείχαν στην παράσταση. Οταν τα γκρουπ ήταν έτοιμα, έκαναν σειρά για να παίξουν μπροστά στο κοινό (το υπόλοιπο της τάξης). Σε ένα σημείο της αντιπαράθεσης, ο Τζόκερ σταματούσε τη δράση λέγοντας «παγώστε» και έθεσε βασικές ερωτήσεις όπως: Ποιος είχε το πρόβλημα; Πώς απάντησαν οι διαφορετικοί χαρακτήρες; Ποιο ακριβώς ήταν το πρόβλημα; Γιατί ενήργησε με αυτόν τον τρόπο ή τον άλλο; Μπορείτε να σκεφτείτε έναν άλλο τρόπο αντιμετώπισης της κατάστασης; Στη συνέχεια, η σκηνή παιζόταν ξανά από την αρχή, αλλά αυτή τη φορά οποιοσδήποτε από το «κοινό» θα μπορούσε να μπει σε οποιοδήποτε σημείο για να ανταλλάξει έναν χαρακτήρα ή να προσθέσει έναν άλλο χαρακτήρα στη σκηνή, προκειμένου να επιλύσει την κατάσταση. Αυτό θα μπορούσε να γίνει αρκετές φορές, ανάλογα με την ομάδα των μαθητών.

Στην αρχή αυτού του έργου αναρωτηθήκαμε εάν αυτή η προσέγγιση ACT ESOL δημιούργησε μια εμπειρία παιχνιδιού και αν ναι,  αν αποτελούσε μια μαθησιακή εμπειρία. Η απάντηση και στις δύο αυτές ερωτήσεις είναι «ναι». Μέσα στην τάξη ένας ξεχωριστός χώρος και χρόνος επηρεάστηκε ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της αναπαράστασης της διαδικασίας. Η σκηνή προσέλκυσε τους μαθητές-συμμετέχοντες, ώστε να απορροφηθούν σε αυτήν και επίσης να υπόκεινται στις απαιτήσεις της. Ηταν ταυτόχρονα δημιουργικοί και <<ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΕΝΟΙ>>, έπαιζαν και τους έπαιζαν. Κάθε κίνηση των παικτών εξαρτάται από μια άλλη – ημι-σενάριο και καθορίζεται από την ήδη δημιουργημένη κατάσταση, αλλά πρέπει να εκτελεστεί. Η εμπλεκόμενη φύση της διαδικασίας προκλήθηκε εν μέρει από το «αμφισβητούμενο» στοιχείο και τον ανταγωνισμό στην καρδιά κάθε σκηνής αν αυτό ήταν μεταξύ του μπάρμαν και του πελάτη για το λανθασμένο καφέ και τσάι ή τον αγενή πελάτη και άλλους στο σούπερ μάρκετ . Οι διαφωνίες επέτρεψαν μια κίνηση εμπρός και πίσω στα σενάρια που οδήγησαν επίσης στην ενσωμάτωση περισσότερων ανθρώπων στην απόπειρα επίλυσης ή εντατικοποίησης του προβλήματος. Αυτοί οι μαθητές μπήκαν στη σκηνή ως παίκτες. Η τριβή – όπου διακυβεύεται κάτι – αποδείχθηκε απαραίτητη για τη δημιουργία του έργου. Το σενάριο βασίζεται σε κάτι που είχε συμβεί σε έναν ή περισσότερους οι μαθητές το διέκριναν από το πιο παραδοσιακό παιχνίδι ρόλων, ενώ η διαμόρφωση του προβλήματος μέσα σε μια κωδικοποιημένη και ξεχωριστή δραστηριότητα παρείχε μια ελευθερία στους μαθητές. Από τα βιντεοσκοπημένα βίντεο, είναι προφανές ότι οι συμμετέχοντες έπαιζαν σοβαρά, καθώς και σε ορισμένες περιπτώσεις υιοθετούσαν μια παιχνιώδη στάση απέναντι σε μια εμπειρία που ήταν μερικές φορές στενάχωρη.                 Στο τέλος του επεισοδίου Forum Theatre, ο Joker (δάσκαλος) συζητούσε για τη σκηνή με τους μαθητές ώστε να δημιουργούν μια οπτική επισκόπηση του σεναρίου μέσω του Interactive Whiteboard, η οποία περιελάμβανε πιθανούς λόγους για το αρχικό πρόβλημα. Επιπλέον, αυτή η ενότητα σχολίων επέτρεπε πιθανές λύσεις των καταστάσεων, οι οποίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην πραγματική ζωή. Ανάλογα με τη διάρκεια του μαθήματος, οι ομάδες ενίοτε έπαιξαν ξανά τις σκηνές τους, με τις προτεινόμενες αποφάσεις.

Testimonies

Εκπαιδευτής: “Έγινε σαφές αρκετά νωρίς στα μαθήματα και πάλι στα σχόλια των μαθητών ότι ένα ουσιαστικό στοιχείο αυτού που ελπίζαμε να επιτύχουμε μέσω αυτού του έργου ήταν επιτυχές. Οι περισσότεροι μαθητές ξέχασαν τις αναστολές τους και την έλλειψη ευχέρειάς τους επειδή συμμετείχαν σε μια κατάσταση που είχε νόημα για αυτούς και επενδύθηκαν στην επίλυση των προβλημάτων που είχαν αντιμετωπίσει στην πραγματική ζωή. Μία μαθήτρια είπε κυρίως ότι, παρόλο που ήταν κουρασμένη όταν ήρθε στην τάξη, ξέχασε την κόπωση και τις καθημερινές της ανησυχίες επειδή βυθίστηκε στη σκηνή της με τους συμμαθητές της. Επιπλέον, η συντριπτική πλειονότητα των μαθητών, από μια σειρά μαθημάτων, δήλωσε ότι η εμπιστοσύνη τους είχε αυξηθεί σημαντικά ως αποτέλεσμα αυτής της μεθόδου εκμάθησης γλωσσών. Τώρα αισθάνθηκαν πολύ πιο ικανοί να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις και να σταθούν μόνοι τους όταν θα προέκυπταν προβλήματα στην εργασία ή στην καθημερινή τους ζωή. Ήταν σημαντικό ότι μερικοί μαθητές που ήταν γενικά ήσυχοι και στο περιθώριο της τάξης, συμμετείχαν πλήρως στην σκηνή που έπαιζαν, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να παράγουν λόγο χωρίς την επιφυλακτικότητα που έδειχναν συχνά σε ένα παραδοσιακό περιβάλλον τάξης. Φαίνεται ότι, επειδή παρόμοιες καταστάσεις είχαν συμβεί στους μαθητές στη ζωή τους, είχαν μεγάλη σημασία για αυτούς. Επιπλέον, λόγω της διάταξης του δωματίου και της έλλειψης επίσημων θέσεων κ.λπ., οι μαθητές μπόρεσαν να χαλαρώσουν, να αφαιθούν στην υποκριτική, η οποία με τη σειρά της παρήγαγε λόγο με τρόπο που δεν συμβαίνει πάντα στην τάξη. Φάνηκαν πιο ανοιχτοί στο να παίρνουν ρίσκα όσον αφορά την παραγωγή λόγου όταν απορροφήθηκαν στην υποκριτική ή στο «παιχνίδι». Η πράξη της ανάληψης διαφορετικού προσώπου τους έδωσε επίσης το περιθώριο να είναι πιο ευφάνταστοι με το λόγο τους και λιγότερο περιορισμένοι από το άγχος και τον φόβο να κάνουν λάθη, κάτι που μπορεί να εμποδίσει τη γλώσσα για μερικούς μαθητές σε μια πιο παραδοσιακή τάξη ESOL. ”   << ΜΑθητές: ακούστε έναν από τους μαθητές μας στο μάθημα ESOL και Εξυπηρέτησης Πελατών (B1) καθώς μιλά για την εμπειρία της στο Act ESOL. Όπως λέει, “Είναι παιχνίδι!”